Ni ere katalana naiz lan autobiografikoaren ostean, bigarren liburuarekin irabazi du Najat El Hachmi Buhhuk Ramon Llull saria. Kataluniako literatur sari potoloena Rifen jaiotako idazle batek irabazi du. 28 urte ditu eta zortzi zituela iritsi zen gurasoekin (bidenabar, etorkinen seme – alabak ere, etorri ordez gurasoek ekarriak, etorkin ote?).

Aste honetako hondamendiaren egunean piztu dit irribarrea Najat El Hachmik. Athletic berriz ere Espainiako Erregearen Kopatik kanpo. Ostegun berean etorkizuneko Athletici buruzko erreportajea zekarren egunkari batek, Lezaman dauden nigeriar, kamerundar, kolonbiar, maliar eta beste herrialdeetako mutikoak aipatuz (Donibane Lohizuneko frantsesa tartean). Ikasketez ere kluba arduratzen ei da (euskaraz ikas dezaten ere bai?). Hondamendiaren atarian, immigrazioa konponbide. Gaurko sistemaren gerorik eza gorabehera (noizko landu harrobia Afrikan bertan?), Bizkaitik kanpo gutxik ulertzen duten erakarpen indarra izan du futbol – taldeak etorkinen integrazioan.

Gure literaturako abizen exotikoak ez dira afrikarrak. Deitura germanikoren bat edo beste eta kito. Besteak ez dira exotiko, nik baino hobeto azaldu zuen ostegunetako zutabekideak Jimenez izatearen tragedia. Nahiko nuke, baina gure letretan immigrazioak besteetan baino are fikzionatuago jarraituko duen susmoa dut. Gurago oker banabil. Bertsotan behintzat entzuten dira Saharako eta Poloniako eta Boliviako izenak. Ez da kasualitatea. Atzetik dagoen eskolaz eskolako lana da, Athleticena bestekoa.